Diagnostiek
De verschillende diagnostische tests worden ingezet op basis van de klachten van de patiënt en de aangedane organen. Een aantal van deze diagnostische test worden hieronder kort uitgelegd.
Bloedonderzoek
De diagnose ‘cryoglobulinemie’ wordt gesteld door het aantonen van cryoglobuline in het afgenomen bloed.. Het is belangrijk dat afname, transport en stolling van het
bloedmonster bij 37°C gebeurt. Afkoeling kan er namelijk voor zorgen dat de eiwitten al bij het vervoer neerslaan en dan niet meer in het bloed gemeten kunnen worden.
Tevens worden de IgG, A en M afweer eiwitten bepaald en het complement C3 en C4. Complement C3 en C4 zijn eiwitten die gelijktijdig met de cryoglobulines neerslaan en bij cryoglobulinemische vasculitis verlaagd zijn in het bloed. Daarnaast wordt gekeken of de ontstekingswaarden in het bloed verhoogd zijn. Als deze verhoogd zijn kan dit betekenen dat er ergens in het lichaam een ontsteking is. Tevens wordt in het bloed gekeken naar het gehalte aan rode bloedcellen, witte bloedcellen (onder te verdelen in (eosinofiele) granulocyten, lymfocyten en monocyten) en bloedplaatjes en wordt de lever- en nierfunctie gemeten.
Omdat cryoglobulines ook kunnen voorkomen bij bloedziekten, infecties en auto-immuunziekten worden aan de hand van de klachten van de patiënt en de aangedane organen verdere testen ingezet.
Urine onderzoek
Om na te gaan of de nieren ook zijn aangedaan is het heel belangrijk urine onderzoek te doen. Door een actieve vasculitis in de nieren raken de bloedvaten lek . Dit is zichtbaar in de urine. In de urine zijn dan afwijkende rode bloedcellen aanwezig en ook kunnen er zogenaamde cilinders (samengeklonterde rode en witte bloedcellen) zichtbaar zijn onder de microscoop. Ook kan de nier door de bloedvat- en nierweefselontsteking eiwit gaan verliezen wat gemeten kan worden in de urine. Om het eiwitgehalte goed te kunnen meten is het nodig? de urine 24 uur te verzamelen.
Biopsie van de aangedane huid
Bij een biopsie wordt er onder lokale verdoving een klein stukje weefsel weggenomen van de aangedane huid. Dit wordt gedaan met een ponsbiopteur en hechten is meestal niet nodig. Het stukje huid wordt vervolgens onder de microscoop bekeken door de patholoog. Voor cryoglobulinische vasculitis is het kenmerkend dat er IgG en IgM te zien is samen met complement in de vaatwand van ontstoken bloedvaten (kleine arterietakjes of haarvaten en kleine vene takjes) in de huid.
Biopsie van de aangedane zenuw (meestal zenuw bij de enkel)
Bij een biopsie wordt er onder lokale verdoving een klein stukje weefsel weggenomen van de aangedane zenuw door een chirurg. Dit wordt alleen gedaan als er geen huidbiopt kan worden genomen. Er bestaat bij deze procedure een kans op blijvende zenuwbeschadiging. De zenuw wordt vervolgens onder de microscoop bekeken door de patholoog. Voor cryglobulinemische vasculitis is het kenmerkend dat de kleine bloedvaatjes die de zenuw van bloed voorzien aangedaan zijn. Er is IgG, IgM en complement te zien in de vaatwand van de ontstoken bloedvaten.
Biopsie van de nieren (alleen indien de nieren meedoen)
Bij een biopsie wordt er onder lokale verdoving een klein stukje weefsel weggehaald van de nier. Het stukje weefsel wordt vervolgens onder de microscoop bekeken door de patholoog. Er is altijd een klein risico op een nabloeding en daarom wordt een nierbiopsie alleen gedaan als er;
– Meer duidelijkheid nodig is om de diagnose te kunnen stellen
– Meer duidelijkheid nodig is over de hoeveelheid schade
– Meer duidelijkheid nodig is over wat voor u de beste behandeling is
Op basis van alle verzamelde gegevens (anamnese, lichamelijk onderzoek , bloed en urine onderzoek en het aanvullende onderzoek ) wordt uiteindelijke de diagnose cryoglobulinemische vasculitis gesteld dan wel uitgesloten. Als bij u definitief de diagnose vasculitis is gesteld, wordt er zo snel mogelijk gestart met de behandeling.